Hotel Inferno

Huurmoordenaar Somosa krijgt een goed betaalde, maar wat vreemde opdracht. Hij moet een stel afmaken dat in een hotel verblijft met als voorwaarden: ‘smash their skulls in and extract the brain’ en ‘open their stomach and remove the guts’. De opdrachtgever wil van afstand alles zien en dus zet Somosa een soort live feed Google Glass op, wat meteen ook het gezichtspunt van de kijker is. De opdracht is echter niet zo kosher als hij dacht en de jager wordt het wild. Hoe dan ook, bloody mayhem ensues.

Na Adam Chaplin en Taeter City (die ik nog niet heb gezien) nu de derde film van de Italiaanse splatter fanaat Giulio De Santi. Hotel Inferno is een pure first person video game vertaald naar het grote scherm. De actie beperkt zich grotendeels tot een hotel vol monsterlijke debielen die de hoofdpersoon belagen. Met een arsenaal aan hier en daar voor de hand liggende wapens slaat Somosa zich een weg naar de vrijheid, ondertussen het geheim achter de opdrachtgever en zijn missie ontrafelend. Het bloed vloeit dus rijkelijk en de fragiliteit van het menselijk lichaam wordt getoond door het op mega splatter wijze te vernielen met knuppel, mes, shotgun, ijzeren staaf, wc bril, pistool, vuisten, kettingzaag of granaat. Zelfs de mateloos slechte stemmen doen denken aan de ingesproken teksten die je hoort in games van dit kaliber.

Hoewel de kick van een game het zelf spelen ervan is, waarbij jouw actie bepaalt wat er gebeurt (op leven en dood), weet De Santi de ‘POV’ wel heel goed neer te zetten, is het peil van gore hoog en zijn de effecten van heerlijk lachwekkend tot goed geslaagd te noemen. Het simplisme spreekt dit keer in het voordeel, hoewel er af en toe wat langdradige stukken zijn, waarin de opdrachtgever een beetje te veel praat. Niet interessant, hakken met die hap!

Adam Chaplin

Extreme Italian Hardcore Splatter!

Adam is boos. Zijn vriendin is in de fik gestoken door een satanisch gedrocht bij wie ze een schuld had. Ledematen vliegen al snel in het rond en het bloed kleurt muren, gezichten en camera’s rood. Adam gaat namelijk op zoek naar de moordenaar en treft obstakels onderweg, zoals agenten van de Heaven Valley Police Department, waar hij korte metten mee maakt. Adam ziet er uit als een bodybuilder en is zelf ook geen lieverdje. Hij krijgt in bezeten toestand hulp van een gnoom die uit de afbeelding van een omgekeerde kruis op zijn schouderblad kruipt. No kidding! De weg leidt naar een grand guignol finale met een waanzinnige arts.

The Crow meets Conan meets Basket Case meets Hannibal meets Hanger…?

Het nemen van wraak vanwege een vermoorde geliefde. De bodybuilder. Een vreemd gedrocht dat aan je lijf vast zit. Een door beesten aangevreten gezicht. De vele personages met vervormde, half gemuteerde gezichten. Leentjebuur alom, maar toch heeft deze film een eigen uitstraling. Gefilmd in hoog contrast met blauwe boventonen. Creatieve momenten met ultra slow motion en high speed violent action. Effectief gebruik van belichting in kleine ruimtes. En, waar het allemaal om gaat, de splatter effecten, die er soms wat goedkoop uit zien, maar altijd inventiviteit ten toon spreiden en sowieso uiterst vermakelijk zijn. Iemand tot pulp slaan krijgt bijvoorbeeld een geheel nieuwe betekenis. Er wordt wel een hoop geouwehoerd om de tijd vol te maken, want iets van een verhaal is er nauwelijks, maar gelukkig wordt er aan het einde van de film veel goed gemaakt als de liters bloed worden verspild per hectoliters.

No guts, no glory!