The End

Meer dan 1100 posts staan er op deze weblog. Het overgrote deel daarvan zijn filmrecensies. Ik ben er ooit mee begonnen in september 2006. Toen was een vriend van me met een site gestart en ik mocht die opleuken met recensies. Al snel ben ik mijn eigen blog begonnen en ik had mezelf de volgende eisen opgelegd: van elk live concert en elke film die ik in de bioscoop zie schrijf ik een recensie, aangevuld met recensies over films die mijn interesse hebben gewekt, vaak in de horror hoek, want daar liggen toch de wortels van de liefde. In eerste instantie voor mezelf, als een soort dagboek, maar iedere lezer is natuurlijk meegenomen en welkom. Hier en daar probeerde ik er een persoonlijke noot in te verwerken, om het net even anders te maken. Schrijven kost tijd, zeker als je dingen uit wilt zoeken over de film in kwestie, maar schrijven vond ik leuk en ook al ging het af en toe met enige tegenzin, als het resultaat eenmaal online staat en je ziet de verzameling artikelen zich langzaam maar zeker uitbreiden, kwam er toch iets van een gevoel van trots naar boven.

Twee weken geleden gebeurde er echter iets in mijn persoonlijke leven dat een enorme impact had. Ik ga er verder niet op in wat dat was, maar het is zo’n moment dat je denkt ‘waar ben ik in hemelsnaam mee bezig’. In brede zin overigens. De grote vragen des levens, de meestal pijnlijke antwoorden daarop. Het zijn ook momenten waarop dingen helder worden, die complete zinloosheid van het bestaan, het totaal geen invloed hebben op dat bestaan, hoe graag je dat ook zou willen. Maar aangezien ik besta, moet ik me misschien toch wat meer focussen op waar het om moet gaan, derhalve zoveel mogelijk overbodige ballast laten vallen, hoe moeilijk dat ook is.

Dus stop ik met schrijven. Ook al had ik nog heel wat in de stijgers (notitieblok) staan, zoals The Crimson Petal And The White, het laatste seizoen van Parenthood of The Possession Of Michael King. Ik had me zelfs al door verschillende verzamelboxen met Nazisploitation heen geworsteld om daar eens een mooi overzicht met opvallende dwarsverbanden van te maken. SS Experiment Love Camp, The Beast In Heat, SS Lager 5 Women’s Hell, The Gestapo’s Last Orgy, Salon Kitty, Elsa Fraulein SS, Bordel SS, Helga Shewolf Of Stilberg, Special Train For Hitler, Jailhouse Wardress, Convoy Of Girls, Nathalie Rescued From Hell, Love Camp 7, plus nog wat aanvullende titels die ik nog voor de boeg had. Er stond nog meer in rasse krassen op papier, vooral op het gebied van tv series, want dat duurt even voordat je daar me klaar bent. Marco Polo en het tweede seizoen van Helix (beide na twee afleveringen mee gestopt), nieuwe seizoenen van Comic Book Men, Broadchurch, Girls, Modern Family, The Walking Dead. Geheel nieuwe series als Gotham, Missie Aarde, Better Call Saul, plus wat er nog allemaal aan zit te komen. Je zult er hier niets meer over lezen. Noch over Still Alice, Selma, Wild, Foxcatcher, Turist en Honeymoon die ik ondertussen al weer heb gezien.

Hoewel ik dat jammer vind, is het ook wel bevrijdend. De liefde voor film is namelijk onverminderd aanwezig en ik kan nu eigenlijk nog veel meer genieten van wat ik zie, omdat ik er niets mee hoef. Die liefde, die dan ook nog eens een enorme boost krijgt door Birdman – een briljant kunstwerk dat diep wezenlijke zaken aanstipt waar ik toch al mee bezig was -, verzacht de fantoompijn van het niet meer schrijven. En dan te bedenken dat het in het leven helemaal niet om film draait…

The End

Op naar https://ghostsofmylife.wordpress.com/

Geachte lezer,

Gisteren ontving ik een lange mail van uitgeverij Sanoma Media (eigenaars Weblog.nl) die begint als volgt:

“Sanoma Media zal per 1 maart 2013 Weblog.nl overdragen aan WordPress.com. De kwaliteit van Weblog.nl is al langere tijd niet op het gewenste niveau. Opkomende concurrentie van goede en gratis alternatieve blogdiensten heeft ons doen besluiten de dienst over te dragen aan een externe partij.”

Nou, dat is dus WordPress geworden en mijn blog zal voortaan daar te vinden zijn, inclusief alle oude posts.

https://ghostsofmylife.wordpress.com/

Ik zag ondertussen dat er door weblog weer iets is gerommeld in de settings waardoor je in alle posts van 2012 en ouder rare leestekens kunt tegenkomen, omdat het systeem kennelijk opeens geen trema meer kan lezen, of niet meer begrijpt wat cursief is en je daardoor zaken ziet als

“een zogenaamde ‘looper’ die klaar staat om ze met één welgemikt schot om te leggen”

Heel erg vervelend. Zeker gezien het feit dat dit al eens eerder is gebeurd en ik toen handmatig alles heb aangepast!! Of ik dit nog een keer ga doen voor alles wat er nu op WordPress staat weet ik niet, maar dan weet je in ieder geval waar het door komt.

Ik hoop dat alles bij de nieuwe blog-omgeving wèl zal werken, zodat ik niet weer uren hoef te proberen om uberhaupt iets te kunnen publiceren.

Na 1 maart 2013 is weblog niet meer bereikbaar: morituri te salutant!

 

Facel Vega (HK 500)

Het is zaterdag, 5 september als ik in Amsterdam ben om wat schade in te halen. Dat begint bij een stripwinkel voor (naar het Nederlands vertaalde) strips. Ik ben al een paar maanden niet geweest en er liggen veel nieuwe boeken. Mooie nieuwe boeken. Als ik de winkel verlaat ben ik heel wat geld lichter en een rugzak met 15 boeken zwaarder. Daarna een film (Millennium), want naar de bioscoop ben ik ook al een tijdje niet meer geweest. Als laatste mijn maandelijkse bezoek aan een andere stripwinkel, maar dan voor comics. Voornamelijk Amerikaans. De 30 comics die ik meeneem (besteld heb) passen niet meer in mijn rugzak, dus er komt nog een fijne plastic tas bij. Ik voel me een pakezel.

Zondag heb ik wat uurtjes rust om lekker te gaan lezen. Tsja, wat kies je dan uit 45 stuks als eerste? Waar je het meeste zin in hebt. Of denkt te hebben. Ik lees één fantastische comic (The Walking Dead) en een stuk of vier strips, waaronder het prachtige Vluchtweg naar de Zon van Baru. In de strip spelen auto’s een grote rol. Zoals bijvoorbeeld de Chrysler New Yorker 1957. Maar de hoofdrol is weggelegd voor de Facel Vega HK 500. In het boek staat de auto apart beschreven:

Jean Daninos richtte in 1937 het bedrijf Facel op, maar pas in 1954 begon hij met de bouw van zijn eigen model, de luxueuze Facel-Vega coupé. In vier jaar en zonder zijn typisch Franse elegantie te verliezen groeide de coupé uit tot een snelheidsmonster: de Facel-Vega HK 500. Uitgerust met een Chrysler Typhoon VII motor in V die 335 PK kon ontwikkelen, en met een viertaktcarburateur, dan wel 390 PK met twee viertaktcarburateurs, bereikte hij een snelheid van 235 km/uur en accelereerde hij verbluffend snel (van 0 tot 100 km/uur in 8,6 sec), ondanks zijn gewicht van 1880 kg. Hij was 4,59 meter lang, 1,80 meter breed en 1,36 meter hoog. Hij werd gebouwd van 1958 tot 1961 en maakte na enige aanpassingen plaats voor de HK II. Tegelijkertijd bracht Jean Daninos een minder kostbaar model op de markt: de Facellia, een technisch en commercieel debacle dat leidde tot de ondergang van de onderneming die in 1964 haar poorten sloot. Van de HK coupé (500 en II gecombineerd) werden 750 exemplaren gebouwd, waarvan driekwart voor de export. De prijs in 1960 was 39.500,00 francs. Een volledig gerestaureerd exemplaar werd in 2005 verkocht voor… 140.000,00.

Nu ben ik totaal geen auto fanaat. Ik had nog nooit van deze auto gehoord maar ik vond het leuk (en triest!) om te lezen. Verder word ik er niet koud of warm van.

Waarom ik er dan toch uitgebreid over schrijf vraag je je misschien af…

Die avond, vlak voor ik naar bed ga, lees ik nog even het nieuwe Franka Magazine (#17) van Henk Kuijpers door. In deze uitgave vertelt Henk Kuijpers van alles over zijn nieuwe album ‘De Witte Godin’ en laat daarbij vele tekeningen en schetsen zien. De diverse uitgaven van dit album worden besproken. En wat prijkt er op de titelpagina van de sofcover uitgave? Een Facel Vega.

Verdomd toevallig.

Of, als toeval niet bestaat, kan iemand mij zeggen wat ik hier uit op moet maken dan?

Asociaal

Grappig hoe sommige zaken soms samen komen. Synchronicity.

Zo schrijf ik over mobieltjes in de recensie He’s Just Not That Into You.

Zo zie ik een reclame van Sire op tv.

Nu zet ik meestal mijn vraagtekens bij de belerendheid van dit soort filmpjes, maar er wordt wel heel simpel getoond, waar ik me dagelijks aan erger. Wel wat jammer van dat stomme deuntje. Dat dan weer wel. http://www.onbewustasociaal.nl/#/Pamflet. Ook leuk is deze: http://www.textually.org/textually/archives/2007/03/015272.htm.

Ik heb er nog eentje. Fietsers die hun hand niet uitsteken. Iets heel simpels, maar bijna niemand doet het meer. Daar wacht je dan, als nette automobilist, om de fietser rechtdoor te laten gaan terwijl jij af moet slaan. En dan slaat die fietser ook doodleuk af. Wat me opvalt, is dat het niet alleen jongeren zijn die doen. Menig oudje is zeker ook vergeten hoe het hoort.

Hoe het hoort zijn we allemaal een beetje vergeten denk ik…

Achterstand

Oude koeien. Daar ga ik mee beginnen. Een heleboel oude koeien. Om deze weblog wat te vullen, om iets dat ergens anders is gestart door te zetten, maar dan wel volledig. Voor mezelf. Voor een ieder die het leuk vindt om het te lezen.

Het zijn recensies van films en concerten waar ik naar toe ben geweest. Daarna ga ik verder met het publiceren van nieuwe recensies, van alle films die ik in de bioscoop zie en alle concerten waar ik naar toe ga. En misschien ga ik ook nog wel persoonlijker worden. Hoewel ik dat al in mijn recensies probeer te zijn, ga ik misschien ook nog wel gedachten aan dit medium toevertrouwen. Om dingen van me af te schrijven.

Maar dan moet ik dus eerst van die oude koeien af.

Dat ga ik nu doen.

Tot later.