Juno

Trailers. Ik heb er al eerder over geklaagd. Ze beloven vaak andere zaken dan de film je gaat bieden. Vaak beloofd de trailer meer dan de film kan waarmaken. In dit geval lijkt het omgekeerde aan de hand. Ik zag de trailer voor Juno in de bioscoop. Ik wist al het een en ander van deze film af en wist ook zeker dat ik hem zou gaan zien. Maar het leek wel alsof het over een hele flauwe tienerkomedie ging, wat ik dan ook achter me hoorde fluisteren, met als conclusie: “nou, daar hoef ik niet heen”. Zonde, want Juno is top.

Juno is een schoolgaande tiener (16) die zwanger is geworden tijdens de eerste keer sex met haar nerdy vriendje. Maar ze laat zich niet uit het veld slaan en heeft al een oplossing voor het probleem bedacht: adoptieouders. Dit is in een notedop het verhaal. Juno wordt briljant gespeeld door Ellen Page (Hard Candy, X-Men 3), die zo naturel overkomt dat het lijkt of ze ook daadwerkelijk zo is. Meteen in de openingsscène in de kleine buurtsuper waar Juno voor de derde keer haar zwangerschapstest neemt en even later, als ze het grote feit als eerste aan haar vriendin vertelt valt het hilarische woordgebruik onmiddellijk op. Het is een soort slang dat kennelijk op sommige scholen gangbaar is, met zowel nieuwe als oude termen die vroeger ook al werden gebruikt en nu weer ‘in’ zijn. ‘Your eggo is prego’, ‘You’re shockingly cavalier’, ‘Shot your gob’. Daarbij noemen de meiden elkaar steevast ‘dude’. Als Juno het vervolgens haar ouders meedeelt, zijn die eerder verrast dat Paulie Bleeker de vader is. “I didn’t know he had it in him!”. De hele film zit vol van deze scherpe en grappige opmerkingen. Als Juno’s vader haar waarschuwt als ze de hort op gaat antwoord ze gevat: “I’m already pregnant, so what other kind of shenanigans could I get into?” De toon van de film is gezet, maar het leunt niet alléén op dit soort vondsten van scriptschrijfster (en ex-stripper) Diablo Cody. We ontdekken samen met Juno wie ze nu eigenlijk is, want dat weet ze zelf eigenlijk ook niet. Wat opvalt is dat ze altijd zichzelf is, thuis, op school en bij vreemden. Aan de ene kant een enorme wijsneus, maar aan de andere kant nog een blaagje, dat bijvoorbeeld de gevoelige driehoeksverhouding tussen haar en de adoptie-ouders niet helemaal goed inschat. In die verhouding worden ook subtiel wat menselijke tekortkomingen blootgelegd, die de film nog een meerwaarde geven. Maar bovenal is Juno ubercool. Ze loodst ons door het leven als een kleine guru. Het zou het me niets verbazen als ze vele aanhangers/navolgers krijgt.