The Haunting In Connecticut

Voordat de film begint zie ik iets bewegen in mijn ooghoek. Zie ik ze nu al vliegen? En dan nog een keer! Ik kijk goed naar de plek om te zien of ik krijg te zien wat ik denk dat het is. En ja hoor, er loopt een muisje.

Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Matt heeft kanker. Hij is nog een tiener. Zijn moeder moet elke keer zeer lang rijden naar het ziekenhuis waar hij wordt behandeld. Die reis alleen is al funest voor haar zoon en hoewel het financieel niet mee zit besluit ze toch een huis te kopen dat dichtbij het ziekenhuis ligt. Als je het huis ziet weet je al hoe laat het is (nou ja, dat wist je al toen je de titel van de film zag), want dat lijkt enorm op het huis uit de film The Amityville Horror, ook al gebaseerd op ware gebeurtenissen. Ok. Iets echt nieuws hoef ik dus niet te verwachten; geeft niet, als het maar interessant wordt uitgewerkt. Het is in principe een spookverhaal. Dus het oude huis dat vroeger een begrafenisonderneming was heeft vele kamers, een zolder met piepend luik en een kelder met geheime ruimte die afgesloten is. De familie dan. Een vader die vroeger aan de drank was, een liefhebbende moeder (eindelijk Virginia Madsen weer eens in beeld) en totaal vier kinderen die het vooral leuk doen als er verstoppertje gespeeld moet worden in dat grote enge huis. De standaard ingrediënten dus. Wat de film dan toch iets aparts geeft zijn een aantal andere elementen. Het feit dat Matt een speciale kuur ondergaat voor zijn kanker en het voor kan komen dat hij daardoor waanbeelden gaat krijgen is een goede zet. Want ziet hij ze vliegen of is er echt wat aan de hand? Ja duh, ik weet ook wel dat er wat is, maar toch. Daarbij wordt het gegeven van de onrustige geesten die rondspoken vertaald naar een medium dat jaren geleden actief was in dat huis. Er werden seances gehouden en daar kwam ook het fenomeen van ectoplasma naar voren.

 

Ectoplasma is materiaal waaruit geesten zichtbare lichamen kunnen aannemen. Het wordt aan mediums onttrokken en bezield met leven. Als het aangeraakt wordt, vliegt het terug in het lichaam van het medium. Het voelt koud aan, straalt zwak wit licht uit en ruikt eigenaardig. Kortom, het is in de ‘echte’ wereld een bekend fenomeen. Net als het gebruik van Electronic Voice Phenomena in de film White Noise weet The Haunting In Connecticut met het ectoplasma een intrigerende link te leggen naar een interessant fenomeen, al kun je daar je vraagtekens bij zetten. Het geeft de film in ieder geval een extra spooky ingrediënt, net als de vermelding waar ik de recensie mee begon. Voor de rest is het een gedegen werkstuk, waar je je niet bij verveelt. Dus niet veel nieuws onder de zon, maar in zijn soort goed uitgevoerd.

Oordeel: goed