Deze nu al beruchte Servische film opent zeer sterk en zet je direct op het verkeerde been. De toon wordt meteen gezet en die toon is de grenzen van het toelaatbare verkennen. Die verkenningstocht loopt echter wat uit de hand.
Een pornoacteur, ‘married with child’, komt weer in contact met één van zijn vroegere tegenspeelsters. Ze steekt diverse veren in zijn kont, over zijn unieke prestaties, waarna ze hem een voorstel doet om nog één keer mee te doen aan een film. Het gaat om ‘artistieke porno’, lokaal gemaakt, bestemd voor de buitenlandse markt, zeer professioneel, the next big thing en daardoor zeer goed betaald. Dat geld kan Milos goed gebruiken. Het is het bekende gegeven van die ‘laatst’ klus die zorgt dat alles goed komt.
Milos denkt na over het aanbod. Ondertussen schets de film een mooi en subtiel beeld van zijn situatie thuis, met vrouw en kind, waarvan hij zielsveel houdt. Uiteindelijk laat Milos zich toch overhalen om een contract te tekenen bij de geheimzinnige producent Vukmir (er gaat een klein alarmbelletje bij me af), zonder ook maar iets over de film die opgenomen gaat worden te weten. Maar dat is juist de bedoeling. Milos gaat volkomen blanco de ‘set’ op en moet reageren op wat hij ziet, wat er gebeurt.
Voor de toeschouwer moge het duidelijk zijn. Dit is de klus die zorgt dat alles fout zal gaan. Milos gaat ongetwijfeld zijn ondergang tegemoet. De vraag is alleen hoe.
De film slaagt er heel goed in om een zeer ongemakkelijke sfeer op te roepen. Dat begon al direct bij de openingsscene en komt vaker voor. Het combineren van pornobeelden op tv met degene die er naar kijkt en in welke hoedanigheid. Zowel controversieel als unheimisch. De film wint daarbij aan diepte doordat deze intelligent en vakkundig is gemaakt, met overtuigend acteerwerk.
Op de set waarin de hoofdpersoon acteert gaat het langzaam van kwaad tot erger. Hoe ver gaat hij mee met wat er gebeurt? Helaas komt hij zelf wat laat achter het illegale en perverse karakter van de ‘artistieke’ film (in de film) waarin hij terecht is gekomen.
Niets van dit alles bereid je ook maar enigszins voor op de scène die dan gaat komen. Schokkend, extreem schokkend, zowel qua onderwerp als hoe het in beeld wordt gebracht. Ook al wordt er meer gesuggereerd dan je echt ziet. De film belicht de meest duistere kant van de mens tot op het bot. Tot wat we niet willen weten, laat staan willen zien. Hierna valt de film echter in de valkuil die ze zo goed wist te ontlopen tot nu toe. Alle remmen gaan los. De film kent geen maat meer. De acties van extreem seksueel geweld volgen elkaar in rap tempo en overtrokken manier op, waardoor de film aan kracht verliest en zelfs voorspelbaar wordt. Exploitatie wint het van artisticiteit. Het kleine alarmbelletje bij Vukmir (een ‘grappige’ naam die eerder bij een figuur uit Hostel hoort) was niet geheel onterecht. Heel erg jammer.
Volgens regisseur Srdjan Spasojevic is de film een afspiegeling van de wijze waarop de leiders zijn land op een perverse manier uitbuiten. In zijn algemeenheid wordt ieder mens vanaf zijn geboorte verkracht en dien je dit te ondergaan om te overleven, aldus de vrolijke regisseur. Je kunt zelf je conclusies trekken, bruggen slaan. Mijn belangrijkste is dat de maker (in zijn woede?) is doorgeslagen en een veel diepere indruk had kunnen maken met meer zelfbeheersing. Het zijn nu namelijk de schokkende beelden die in je geheugen zijn gegrift en niet de boodschap die er achter zit. Een boodschap die The Life And Death Of A Porno Gang overtuigender wist te brengen.
Ghosts of my Life 
Zieke film, wel een zwak kut eind.