Helix

(1^e seizoen, 13 afleveringen, 40 min, IMDb 7,3)

Op de onherbergzame Noordpool is er bij Arctic Biosystems een (retro)virusuitbraak geconstateerd en de CDC (Centers for Disease Control and Prevention) komt met een team onder leiding van Dr. Alan Farragut om er alles aan te doen dit virus te controleren en een vaccin te maken om het uit te schakelen. Het enorme onderzoekcomplex huisvest meer dan honderd mensen uit vijfendertig verschillende landen. Er zijn verschillende geïnfecteerden die bloeddoorlopen ogen hebben, opgezette aders, een zwart soort slijm uit hun mond laten lekken en als hondsdolle zombies gezonde mensen aanvallen en het virus oraal overbrengen. De CDC probeert het pathogeen op te sporen en komt er achter dat er mutagenen zijn die de mutatie versnellen.

Hoofd van het centrum Dr. Hiroshi Hatake lijkt meer te weten dan hij prijs geeft, maar hij is niet de enige met een geheime agenda.

Dit is zoiets als The Thing meets Contagion. Eindelijk weer eens een aardige science-fiction tv-serie, met een flinke dosis horror en verrassende wendingen. Per aflevering wordt er één dag behandeld. Er worden zeker in het begin een hoop medische termijn naar je hoofd geslingerd. Wat dacht je van: MRE lockers, The Duchamp Protocol, Gabepentin, RNA Map, Sodra Infusions, Viremic Sepsis en Gene Delivery Vehicles. En dat binnen één aflevering. Sterker nog, wat dacht je van: Tetra Hydrofuran Carbamate, Triazine Ring, Stearic Interaction binnen één zin! Naar verloop van tijd wordt het gooien met dit soort termen minder, komt er een groter plaatje in beeld, is het virus misschien niet het belangrijkste probleem en zijn de belangen en het ‘fiction’ deel groter dan verwacht.

Hoewel dit eerste seizoen (volgend jaar vervolg) zijn beperkingen kent, blijft het toch wel leuk om naar te kijken, omdat je af en toe flink op het verkeerde been wordt gezet. Ben wel benieuwd welke kant dit op gaat, maar het kan ook zijn dat ik volgend jaar na twee afleveringen afhaak…