Martyrs

De tweede keer voor mij. Nu op groot doek en met publiek. En ja, onverminderd indrukwekkend. De psychische martelgang van vooral Lucie maakt nu nog meer indruk. Ook blijkt hoe ongelooflijk goed de film in elkaar steekt. Ook op persoonlijk vlak treft het verhaal me. Regisseur Pascal Laugier zat in een zeer donkere periode toen hij de film maakte. Het gevoel innerlijk beurs te zijn geslagen door tegenspoed (figuurlijk dan), en daardoor haast gevoelloos te worden voor nog meer tegenslag is herkenbaar. Uiteindelijk ben je zo murw dat je de pijn niet meer registreert. De film is uniek en verdient veel meer aandacht dan hij nu krijgt. Probleem is dat niet veel mensen de film aan zullen kunnen. Of ze halen er de verkeerde dingen uit.

Oordeel: zeer goed

Zie eerder bericht voor uitgebreide recensie.