Braquo

(3^e seizoen, 8 afleveringen, 52 min, IMDb 8,1)

Hoe zat het ook al weer met deze Franse politieserie waar iedereen in het zwart loopt…

Roland Vogel van interne zaken was zo gebrand op het neerhalen van de vier politieagenten met hun onorthodoxe, haast criminele werkwijze, dat hij compleet was doorgeslagen. Vier min één. De vier zijn Eddy Caplan, Walter Morlighem, Roxane Delgado en Théo Vachewski. Die min één wordt dan Théo, als die zwaar gewond het ziekenhuis in moet na een bomaanslag. Vogelvrije Vogel zet een streepje, Caplan gaat achter hem aan, maar Vogel heeft hulp en met een smerige list weet hij uit handen te blijven van het onderzoeksteam. Caplan en zijn team geven niet op, maar een nieuwe zaak dient zich aan die te maken heeft met de Russische maffia, de Vor v Zakone, die interne conflicten kent, waardoor een bende-oorlog onherroepelijk lijkt.

Deze keiharde serie laat er geen gras over groeien, hier worden geen halve maatregelen genomen, alles wordt met (extreem) geweld opgelost. Op rauw realistische wijze blijkt dat de verschillende zaken aan elkaar gelinkt zijn, dat er overal ratten zitten en dat de lust naar macht met lijken gepaard gaat. Ook wordt duidelijk waarom het ‘hulpje’ van Vogel een persoonlijke vendetta tegen Caplan is begonnen. Dit seizoen rond het verhaal deels af, maar laat je ook zitten met een flinke cliffhanger.

Het is (alweer) een verdomd goed seizoen van deze zware jongens versie van Engrenages, die het gebrek aan subtiliteit goed maakt door de intense actie.

“Like Cicero, I’m a philosopher”. A Philosopher’s life is spent in preparation for death”.